İngiliz yazar J.K.Rowling’in işe gidip gelirken çocuğuna anlatmak için trende yazdığı masallar onu dünyanın en çok kazanan yazarı haline getirdi. Rowling bir büyücülük okulu ve sihirli güçleri olan bir sürü büyücü ufaklık yaratmıştı. Her biri tuğla kalınlığında yedi kitapta toplanan Harry Potter’ın maceraları filme de çekildi ve çok ilgi çekti. Onunla aynı sınıfa sokulabilecek Yüzüklerin Efendisi ile hep kıyaslandı. Ve Harry sayfalarda hep kaybetti.
Kendine Ait Bir Dil
Çünkü Yüzüklerin Efendisi apayrı bir dünya yaratmıştı. Hatta kendine ait bir dil yaratmıştı. “Elfçe” denilen bu dil yazarı olan Tolkien tarafından ayrıntılarıyla planlanmıştı. Aslında Harry’nin de anlatmak istediği iyi ile kötünün savaşıydı ama bunu çok yüzeysel geçiştiriyor, kahramanlıklara ve olaylara daha çok önem veriyordu. Oysa Yüzüklerin Efendisi “Orta Dünya” ile beraber hayatın bütün derinliklerine dokunuyordu.
Zaten pek çok kişi Harry Potter’ın çocuklara zararlı olduğunu, onları büyüydü sihirdi gibi gerçek olmayan konulara alıştırdığını söylüyordu. Çok miktarda ufaklık ellerinde sopalar bağırarak deneme yapıyordu. Sonuçta Rowling her kitabıyla daha çok kazandı. Ah, keşke o sıcacık Pal Sokağı Çocukları’nı ya da Necati Çumalı’nın Zeliş’ini keşfedebilseydiler.